ACTIVIDADE 8

Crea unha nova entrada (ou publicación)no teu blog co nome ACTIVIDADE8.
Os conceptos están definidos na páxina 48 e 50 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:
(0.75 puntos) Tarxeta de rede. Busca imaxe ou imaxes na rede onde aparezan identificados os conectores.
(0.75 puntos) Concentrador e conmutador. Busca unha imaxe de cada un na rede.
(0.5 puntos) Punto de acceso. Busca unha imaxe na rede.
(1 punto) Cableado de rede. Busca imaxes na rede onde aparezan os conectores RJ45 e ST e cables de par trenzado apantallado e fibra óptica. Nestes últimos deben estar indicadas as suas partes.

Tarxeta de rede

Para que un computador poida establecer comunicación con outros ordenadores ou dispositivos , debe dispoñer dunha tarxeta ou adaptador de rede (hardware) e, por suposto, ter instalado ou seu controlador (software) non sistema operativo para que se poida utilizar.
Ás tarxejas de rede tamen se lles denomina NIC (Network Interface Card) posto que ofrecen unha interface de rede, cuxo conector é distinto dependendo do tipo de cableado; ou mais utilizado é ou conector RJ-45, necesario para ou cableado UTP.
Tamen existen tarxetas de rede inalambricas que transmiten a información por ondas electromagneticas e, polo tanto, non necesitan conectores nin cables. Estas tarxetas podar levar unha pequena antena para aumentar a intensidade de sinal e así mellorar a transferencia.
             

Concentrador e Conmutador

Vos concentradores e vos conmutadores son dispositivos que interconectan vos cables dunha rede, A función de cada un é a seguinte:

-Concentrador ou hub: A este dispositivos chegan todos vos cables dá rede, un por casa ordenador ou dispositivo, actuando de ponche. Cando un computador envía información, ou concentrador a reenvía a todos, para que ou destinatario a tome e ou resto a refugue.



-Conmutador ou switch: Ten características similares ó HUB , pero con algunhas outras funcions engadidas. Unha delas é que , ademais de servir de ponte para a conecxión de todo-os computadores, é capaz de identificar vos equipos que ten conectados, polo que non necesita enviar información a todos eles, senón só ó destinatario. Asi evita a sobrecarga a rede e a colision de datos. Outra diferencia é que, ademais de equipos, permite interconectar redes do mesmo tipo.

Na actualidade, utilízanse maioritariamente os switch que adoitan ofrecer, ademais dos conectores RJ-45 para redes cableadas, tecnoloxia WI-FI para as conexiónes inalámbricas

Punto de acceso:

Nunha red de Area local cableada, tamén é posibel instalar un punto de acceso inalambrico de maneira que, ademais dos ordenadores conectados por cable, se poidan conectar á rede outros dispositivos de forma inalambrica.

Cableado de rede:

Ou cable é uns dous medios de conexión utilizado para transmitir datos.Existen diferentes tipos:

-Cableado coaxial: Está formado por un fio condutor central, protexido dás correntes electricas externas por un malla de cobre.es similar ao que se utiliza para a antena de television, aínda que actualemnte esa en desuso.

-Cables de par trenzado: Está constituído por catro pares de fios. Cada par esa entrelazado para diminuír a interferencia electrica e evitar que se axuste a sinal entre páresvos. Dentro deste cableado distínguense vos senguintes tipos:

-UTP. É un cable non apantallado, É de baixo custo pero sensible a interferencias, polo que produce mais erros que outros cables.
-STP. É un cable apantallado, é dicir, ten unha malla metálica ou redor do cable que ou protexe dás interferencias electromagneticas.
-FTP. É un cable apantallado con blindaxe global que posúe unha oantalla conductorra en forma trenzada. Mellora a proteccion fronte ás interfenrencias con respecto çaos anteriores.

Existen diversas categorias de cables dependendo dá sua velocidade de transmision. AS que esta en uso son: Categoria 5 (100mbps) Categoria6 (1Gbps), Categoria 7 (10Gbps) e Categoria8 que ainda está en desenvolvemento. Ou cableado de par trenzado utiliza conectores RJ-45




-Fibra óptica: É unha fobra moi fina de materias transparente, vidro ou material plastico, polo que se envia un feixe de luz. Estes cables constan dun grupo de fibras opticas pretexidas con illaduras de aramida para facelos resistentes á traccion, ademais de estar protexidos por varios revestimentos, VOS conectores máis utilizados na fibra optica para redes de área local son ST,LC,FC,SC.

ACTIVIDADE 10

Crea unha nova entrada (ou publicación)no teu blog co nome ACTIVIDADE10.Os conceptos están definidos nas páxinas 51 e 53 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

• Navegadores GPS. Busca unha imaxe na rede.
• Google Glass. Busca unha imaxe na rede. 
• Smart Watch. Busca unha imaxe na rede. 

Navegadores GPS

O GPS (Global Positioning System)  é un sistema que permite determinar a posición dun obxeto o dunha persoa, en calquera lugar do planeta, cunha precisión de poucos metros ou ,inclusive, centímetros.
A Tecnoloxía  GPS está basada na utilización de 24 satélites cuxas órbitas están sincronizadas para cubrir toda a superficie terrestre.
Os navegadores GPS dispoñen dun receptor GPS capaz de recibir as señales dos satélites. Unha vez que o receptor ten señal  de catro satélites, polo menos, o navegador é capaz de determinar cal é a sua posición por triangulación.
Os navegadores dispoñen de cartografía e software especifico para situar as coordenadas do GPS sobre o mapa, analizar as posibles rutas para chegar a un destino concreto e planificar a que considere máis adecuada según os criterios que o usuario especifique. Dichos navegadores poden esta integrados en vehículos ou teléfonos intelixentes, ou ben como dispositivos independentes, sendo algúns dos modelos mais estendidos Navman e TomTom Navigator

  Google Glass

 Google Glass son unhas gafas de alta tecnoloxía, desenvolvidas por Google, que funcionan como asistente virtual utilizando realidade aumentada. Conectan o usuario co seu telefono intelixente a través de voz e a imaxen que mostra nun pequena pantalla incorporada. Esta pantalla está  conectada a unha cámara, un micrófono e un altofalante. Mediante unha conexión WI-FI e Bluetooth, as gafas poden comunicarse con outros dispositivos e aplicacións de internet.

 

Smart Wacth

Un reloxo intelixente ( Smart Wacth) é un reloxo de pulseira que integra funcións similares ás dun telefono intelixente o un ordenador portátil. Utiliza a tecnoloxía Wi-Fi, Bluetooth o conexión móbil para conectarse a internet e intercambiar información con outros dispositivos.
Estos dispositivos poden incluir características como un acelerómetro, altímetro, barómetro, compás, cronógrafo, equipo de buceo, calculadora, telefono móbil, GPS, pantalla gráfica, altofalante, axenda, etc....
Por outro lado, estos reloxos poden incluir seu propio sistema de aplicacións que soen estar relacionadas  con a salude e o deporte, a productividade, os contenidos multimedia, os xogos e o acceso a redes sociais. 
 

TEMA 2: ACTIVIDADE 6 IMPRESORAS 3D

  Unha impresora 3D o que realmente fai é producir un deseño 3D creado co computador nun modelo 3D físico. É dicir, se deseñamos no noso computador por exemplo unha simple cunca de café (por medio de calquera programa CAD - Deseño Asistido por Computador) poderemos imprimila na realidade por medio da impresora 3D e obter un produto físico que sería a propia cunca de café.
Polo xeral, os materiais que se utilizan para fabricar os obxectos poden ser metais, nylon, e como uns 100 tipos de materiais diferentes.
Unha impresora 3D pode crear obxectos tan sinxelos como unha cunca de café a obxectos moito máis complicados e incribles como partes dun avión ou mesmo órganos humanos utilizando as propias células dunha persoa.
As impresoras 3D crean un obxecto coas súas 3 dimensións construíndo capas sucesivamente ata conseguir o obxecto desexado

Actualmente no mercado existen dous tipos de impresoras 3D :

- Impresoras 3D de Adición: nas que se vai engadindo o material para imprimir por capas (tamén se chaman ''de inxección de polímeros'')

- Impresoras 3D de Compactación: nestas, unha masa de po compáctase por estratos (capas) e dentro deste método clasifícanse en 2 tipos: as que utilizan Tinta ou as que utilizan Láser.

As de Tinta utilizan unha tinta que aglomera o po para que sexa compacto e esa tinta pode ser de diferentes cores para a impresión en diferentes cores.

As Láser utilizan un láser que lle dá enerxía ao po facendo que este po se polimerice e logo mergúllase nun líquido que fai que se solidifique.

Algunhas aplicacións destacadas da impresora 3D son:

1. Partes do corpo e prótese humanas:
Pódense fabricar prótese para discapacitados como pernas, brazos, mans, anacos de óso e mesmo cubertas para a cara en caso de feridas profundas.

2. Armas:
Isto pode chegar a supoñer unha ameaza para a seguridade cidadá a curto prazo xa que ás institucións públicas seralles imposible controlar o mercado de armas.

3.Construción:
Xa se fala da posibilidade de utilizar impresoras 3D xigantes para construír casas a través dunha mestura de cemento con residuos industriais como o vidro e un axente de endurecemento especial en tan só 24 horas. Iso faise imprimindo pezas prefabricadas que despois permiten montar a vivenda en moi pouco tempo reducindo ademais nun 50% os residuos xerados.

A continuanción, un video que explica un poco as impresoras 3D

TEMA 2

GOOGLE SITES
 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ACTIVIDADE 2

Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 32 e 33 do libro (non é necesario buscar información adicional, excepto no punto 1) e son os seguintes:

• Superordenador Mare Nostrum. Busca información (aprox 15 liñas) e imaxe na rede.
• Tablets. Busca imaxe na rede.
• Smartphones. Busca imaxe na rede.  

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ACTIVIDADE 4
Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 36 e 37 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

• RAM. Busca imaxe na rede.
• Memoria caché.
• Memoria virtual.
• Memoria ROM-BIOS.
• Memoria RAM-CMOS.

Tema 1. Sociedade do Coñecemento. Intelixencia Artificial

Nesta ligazón atoparás un documento elaborada pola Universidade de Valencia. A información que necesitas está nas 6 primeiras páxinas do documento.
Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de Tema 1 Sociedade do Coñecemento INTELIXENCIA ARTIFICIAL

• Definición de Intelixencia Artificial explicando para qué serven as súas técnicas e metodoloxías.
• Obxectivos básicos.
• Definición de Sistemas de Procesamento de linguaxe natural.
• Definición de Recoñecemento de Visión.
• Definición de Sistemas Baseados no Coñecemento e Sistemas Expertos.
• Definición de Redes Neuronais.
• Definición de Sistemas Inductivos.

Definición de Intelixencia Artificial.
 
 A Intelixencia Artificial hai que enmarcala nun contexto evolutivo xa que está á vangarda das investigacións en informática e continuamente ábrense novas vías de investigación. En consecuencia non existe unha única definición de Intelixencia Artificial senón que esta depende da perspectiva desde a cal se tente realizar:

1. Desde a perspectiva de Intelixencia (Brown, 1997: 1): intelixencia artificial trata de construír máquinas intelixentes que actúen como nós esperamos que a xente actúe.

2. Desde a perspectiva da investigación (Brown, 1997:2): a intelixencia  artificial estuda como lograr que as máquinas realicen tarefas que, polo momento, son realizadas mellor polos seres humanos.

En resumo poderiamos dicir que a Intelixencia Artificial está formada por unha serie de técnicas e metodoloxías encamiñadas a resolver problemas non estruturados que necesitan do coñecemento para a súa resolución xa que carecen dunha resposta inmediata e mesmo presentan máis dunha solución como consecuencia da existencia de incerteza ou ambigüidade nos resultados finais ou parciais.

 Obxectivos básicos.

A Intelixencia Artificial é unha rama da Informática, xurdida ao redor dos anos cincuenta, que persegue á vez dous obxectivos básicos:

1.- Estudar o comportamento intelixente dos seres humanos, incluíndo tanto o aspecto cognoscitivo como o perceptual, co fin de simulalo nun computador.

2.- Facer máquinas intelixentes e programas capaces de imitar elcomportamiento humano intelixente, é dicir que poidan realizar as operacioneshumanas de ver, oir, falar, razoar, xulgar, comprender, aprender da experiencia e comunicarse como o fan as persoas humanas

Definición de Sistemas de Procesamento de linguaxe natural.

Os sistemas de procesamiento da linguaxe natural son sistemas de sistemas cuxo obxectivo é o tratamento automático da información lingüística, é dicir, trátase de sistemas nos que o usuario introduce os datos no computador utilizando o mesmo linguaxe que utiliza para comunicarse con otraspersonas, o computador codifica esa información en linguaxe de máquina para podela procesar e, unha vez procesada, xerar a saída adecuada en linguaxe natural.

Definición de Recoñecemento de Visión.

 Os sistemas de recoñecemento da visión son programas de computador que realizan tarefas de tratamento de imaxes, para manipulalas, realizar traballos de creatividade, publicidade, edición, controlar procesos industriais, de seguridade, etc., mediante a incorporación da capacidade visual a un computador para que sexa capaz de identificar o que ve. O seu estudo céntrase principalmente no desenvolvemento de sensores capaces de observar a contorna e de poder transmitir o que observan a un robot, co fin de que este retroaliméntese continuamente, en tempo real, e poida cambiar as operacións que realiza en función dos cambios na contorna.

Definición de Sistemas Baseados no Coñecemento e Sistemas Expertos.  

Os sistemas baseados no coñecemento son programas informáticos que conteñen o coñecemento dun dominio específico dunha forma explícita e separado do resto do sistema, é dicir, existe unha clara separación entre os coñecementos que posúe o sistema sobre o dominio e os mecanismos de explotación que utiliza o sistema para chegar a establecer as súas conclusións.
Cando o coñecemento que contén o sistema baseado no coñecemento é proporcionado por persoas expertas no dominio, atopámonos ante os sistemas expertos.
Os sistemas expertos son programas que imitan o proceso derazonamiento dos expertos humanos e proporcionan marcos de decisión co tipo de consello similares aos que se recibirían dun experto humano.

Definición de Redes Neuronais.

A redes neuronais son sistemas simulan o proceso de recoñecemento do cerebro humano e do mesmo xeito que as neuronas biolóxicas, estes sistemas están deseñados para aprender da observación e a repetición. As redes neuronais tratan de resolver de forma eficiente problemas nos cales a información é difusa, incerta, contraditoria ou errónea.
En consecuencia como os problemas susceptibles de ser resoltos mediante a metodoloxía das redes neuronais son: problemas de optimización, problemas de recoñecemento e problemas de xeneralización.


Definición de Sistemas Inductivos.

 Os sistemas inductivos xeran unha árbore de decisión a partir dun conxunto de exemplos que constitúen o conxunto de adestramento. É dicir, trátase de sistemas que parten dun conxunto de exemplos segundo un atributo, e van seleccionando ata que todos os exemplos do subconjunto elixido pertenzan a unha mesma clase conduzan a un mesmo resultado. Estes sistemas son útiles en aplicacións simples onde o conxunto de adestramento é relativamente completo e exacto, coñécense todos os datos e as súas solucións. Dentro do conxunto de sistemas inductivos cabe destacar os sistemas de razoamento baseado en casos (RBC)
Os sistemas RBC son adecuados para aqueles problemas que se caracterizan por: existir moita experiencia, a experiencia no dominio é valiosa e difícil de adquirir, o coñecemento pode ser capturado a través de casos, a creatividade e sentido común son partes do proceso de resolución do problema e o coñecemento é difícil de representar mediante regras.

Tema 1 Sociedade do Coñecemento: NANOTECNOLOXÍA

Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de Tema 1 Sociedade do Coñecemento: NANOTECNOLOXÍA

• Definición de Nanotecnoloxía, incluindo a definición de nanómetro.
• Nanoelectrónica: a qué dará lugar? Relación coa tecnoloxía Informática.
• Nanobiotecnoloxía: qué disciplinas combina? Aplicacións en Medicina.
• Aplicacións á producción e almacenamento de enerxía.
• Avances en Ciencias de Materiais.
• Fabricación a nivel nanométrico.
• Beneficios para a investigación sobre alimentos, auga e medio ambiente.
• Contribución á seguridade.
• Exemplos de produtos comercializados actualmente desenrolados a través de nanotecnoloxías.

DEFINICIÓN DE NANOTECNOLOXÍA

A nanotecnoloxía é máis ben un campo moi amplo e heteroxéneo da tecnoloxía no que se deseñan, caracterizan, producen e aplican estruturas, compoñentes e sistemas mantendo un control sobre o tamaño e a forma dos seus elementos constituíntes (átomos, moléculas ó macromoléculas) a nivel da escala dos nanómetros, de tal maneira que ditas estruturas, compoñentes ou sistemas posúen polo menos unha propiedade característica nova ou mellorada debido ao pequeno tamaño dos seus constituíntes.
A nanotecnoloxía utiliza un amplo rango de disciplinas científico-técnicas co fin de estudar materiais, partículas e estruturas que implican a creación ou presenza de elementos que teñen polo menos unha dimensión espacial inferior aos 100nm, sendo un nanómetro a millonésima parte dun milímetro. 

NANOELECTRÓNICA

A nanoelectrónica dará lugar a sistemas de almacenamento de datos de moi alta densidade de registro (por exemplo, 1 Terabit/polgada2) e as novas tecnoloxías de visualización a base de plásticos flexibles. A longo prazo, o desenvolvemento da nanoelectrónica molecular ou biomolecular, a espintrónica e a informática cuántica abrirán novos horizontes á tecnoloxía informática. A nanoelectrónica
estará na orixe dunha nova xeración de computadores, teléfonos, automóbiles, electrodomésticos e calquera sistema de automatización necesario en calquera equipo de aplicación industrial ou doméstico.


APLICACIONS Á PRODUCCIÓN E ALMACENAMENTO DE ENERXÍA

Tamén o campo da produción e almacenamento de enerxía poderá benefi ciarse, por exemplo, dos novos desenvolvementos en pilas de combustible ou sólidos lixeiros nanoestructurados que teñen o potencial para un almacenamento efi caz do hidróxeno. Están a desenvolverse tamén células solares fotovoltaicas efi caces e de baixo custo (por exemplo a «pintura solar»). Os avances no campo das nanotecnoloxías tamén permitirán aforros enerxéticos a través dunha mellora dos illamentos, do transporte e dunha iluminación máis eficaz.

CIENCIAS DE MATERIAIS

 Os avances da ciencia dos materiais mediante o recurso ás nanotecnoloxías son de gran alcance e o seu impacto deixarase sentir en case todos os sectores. As nanopartículas xa se empregan para reforzar materiais ou funcionalizar cosméticos. Recórrese ao uso de nanoestructuras superficiais para conseguir superfi cies resistentes ao relado, hidrófugas, limpas ou estériles. O enxerto selectivo de moléculas orgánicas a través da nanoestructuración superficial permitirá avanzar na fabricación de biosensores e de dispositivos electrónicos moleculares. Así mesmo, pódense mellorar e facer avanzar enormemente os rendementos dos materiais en condicións extremas, coas consecuentes aplicacións nos sectores espacial e aeronáutico.

 FABRICACIÓN A NIVEL NANOMÉTRICO.

A fabricación a nivel nanométrico esixe un novo enfoque interdisciplinar tanto na investigación como nos procesos de fabricación. Conceptualmente considéranse dúas vías de traballo: a primeira consiste na miniaturización dos microsistemas denominado enfoque «de arriba abaixo» ou «top-down» e a segunda, en imitar a natureza mediante o desenvolvemento de estruturas a partir dos niveis atómico e molecular denominado enfoque «de abaixo arriba» ou «bottom-up». O primeiro podería describirse como un proceso de ensamblaxe, o segundo como un proceso de síntese. O enfoque de abaixo a arriba atópase en fase inicial de desenvolvemento, pero o seu impacto potencial é de gran alcance e podería alterar as rutas actuais de produción.
A fabricación de instrumentos para o estudo das propiedades da materia a unha escala nanométrica xa está a ter un impacto importante, tanto directo como indirecto, que está a estimular o progreso nunha ampla gama de sectores. A instrumentación tamén desempeña un papel crave no desenvolvemento de procesos de fabricación baseados en técnicas convencionais con enorme potencial como son as novas técnicas de deposición por plasma de recubrimientos nanoestructurados a partir da inxección directa de precursores líquidos, ou a utilización de forma controlada de plasmas de alta enerxía na fabricación de nanopartículas ou na funcionalización de superficies.

BENEFICIOS PARA A INVESTIGACIÓN

A investigación sobre os alimentos, a auga e o medio ambiente tamén pode benefi ciarse das nanotecnoloxías con, por exemplo, o desenvolvemento de instrumentos para detectar e neutralizar a presenza de microorganismos ou praguicidas. Mediante novas técnicas de nanoetiquetado miniaturizado podería realizarse o seguimento desde orixe dos alimentos importados. O desenvolvemento de métodos de recuperación baseados no uso de nanotecnoloxías (por exemplo, técnicas foto-catalíticas) permiten paliar e limpar o efecto da contaminación e outros danos ambientais (por exemplo, contaminación por petróleo da auga ou do chan).


A SEGURIDADE

A contribución á seguridade poderá realizarse a través de, por exemplo, novos sistemas de detección de alta especificidade de alerta precoz ante axentes químicos ou biolóxicos, sensibles ata o nivel molecular. O nanoetiquetado dos billetes de banco podería contribuír á protección da propiedade. Tamén está en marcha o desenvolvemento de novas técnicas criptográficas para a comunicación de datos.

PRODUCTOS COMERCIALIZADOS

Xa se comercializaron varios produtos desenvolvidos a través das nanotecnoloxías. Trátase de produtos sanitarios (vendaxes, válvulas cardíacas, etc.), compoñentes electrónicos, pintura resistente ao relado, equipos deportivos, teas antiarrugas e antimanchas e lociones solares. Os analistas cifran o mercado deste tipo de produtos na actualidade en aproximadamente 2.500 millóns de euros, pero opinan que ascenderá por centos de miles de millóns de euros para o ano 2010 e a un billón despois desa data.
Resulta evidente que as empresas, e en particular as PEMES, non poden manterse alleas a este mercado emerxente, e aínda que no seu maior parte moitos dos resultados obtidos ata o momento no campo da nanotecnoloxía están moi lonxe de poder ser comercializados no seu estado de madurez actual, xa son moitos os produtos existentes no mercado na industria do empaquetado, automoción, biotecnoloxía, industria médica e farmacéutica, espacial, téxtil, cosmética, industria do lecer, construción e enerxía.

Tema 1 Sociedade do Coñecemento: ROBOTICA.

Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de: "Tema 1 Sociedade do Coñecemento: ROBOTICA"

• Definición completa de Robot e Robótica. Explica os termos reprogramable e multifuncional aplicados a un robot.
• Características dos robots. 
• Tipos de robots según o sistema de coordenadas. Captura de pantalla os debuxos de sistemas de coordenadas e os pegas en Open Office Draw, os recortas e engades os textos correspondentes co cadro de textos que aparece no cadro de ferramentas da parte inferior da pantalla. Unha vez rematado exportas o arquivo en formato .PNG e o insertas como imaxe no teu blog
• Tipos de sensores empregados nos robots. En cada apartado inclue unha imaxe.
• Clasificación xeral. En cada apartado inclue unha imaxe

Definición completa de Robot e Robótica. Explica os termos reprogramable e multifuncional aplicados a un robot.

En 1979, o ?Robot Institute of America? define a un robot como:

 'Un manipulador reprogramable e multifuncional deseñado para trasladar materiais, pezas, ferramentas ou aparellos específicos a través dunha serie de movementos programados para levar a cabo 

unha variedade de tarefas'. Os robots son capaces de realizar tarefas repetitivas de formamáis rápida, barata e precisa que os seres humanos. Dise que un robot ten intelixencia artificial (I.A.) debido a que ten a capacidade de obter información da súa contorna e en 

función desta actuar. Considérase a un robot como un axente autónomo intelixente cando cumpre os seguintes requisitos:

- Autonomía: O sistema de navegación reside na propia máquina, que debe operar sen conexión física a equipos externos.

- Intelixencia: O robot posúe capacidade de razoar ata o punto de ser capaz de tomar as súas propias decisións e de seleccionar, fusionar e integrar as medidas das súas sensores.

Poderiamos aproximarnos a unha definición de Robótica como:

o deseño, fabricación e utilización de máquinas automáticas programables co fin de realizar tarefas repetitivas como o ensamble de automóbiles, aparellos, etc. e outras actividades. Segundo Isaac Asimmov, a Robótica é a tecnoloxía aplicada aos robots.
O termo reprogramable aplicado ós robots quere dicir que podemos indicarlle distintos mandatos a tempo real ou darlle unha orden xeral para que faga todo o tempo un traballo con distintos grados de liberdade
Multifuncional quere dicir capaz de manipular materias, pezas, ferramentas ou dispositivos especiais segundo traxectorias variables programadas para realizar tarefas diversas"


Características dos robots. 

Os robots poden ser de diferentes deseños do mesmo xeito que programas, todo depende da función que vaian realizar. O que se se coñece son as diferentes características que poden posuír, entre estas atopamos:
- A precisión que teñen á hora de realizar unha acción ou movemento.
- A capacidade de carga, en quilogramos que o robot pode manexar.
- O grao de liberdade que teñen cos seus movementos. Adoita coincidir co non de articulacións que ten o robot.
- O sistema de coordenadas que especifica a que direccións se realizasen os seus movementos e posicións. Estas poden ser coordenadas cartesianas (x,e,z), cilíndricas, etc.

Tipos de robots según o sistema de coordenadas

 Tipos de sensores empregados nos robots

O sensor traduce a información que lle chega do exterior nun impulso eléctrico, normalmente dixital (pasa ou non pasa corrente), que pode ser analizado e procesado pola unidade de control do sistema.
Existe unha gran variedade de sensores, entre eles podemos citar:

- Sensores de temperatura:
Un exemplo son os termistores: trátase de resistencias cuxo valor ascende con a temperatura (termistor PTC) ou ben diminúe coa temperatura (termistor NTC). Por tanto, depende da temperatura que o termistor permita ou non o paso da corrente polo circuíto de control do sistema.






 - Sensores de posición:

Entre outros temos:
- Finais de carreira:
 Trátase dun interruptor que consta dunha pequena peza móbil e dunha peza fixa que se chama NA, normalmente aberto, ou NC, normalmente pechado.


 -Magnéticos:
Detectan os campos magnéticos que provocan os imáns ou as correntes eléctricas. O principal é o chamado interruptor Reed; consiste nun par de láminas metálicas de materiais ferromagnéticos metidas no interior dunha cápsula que se atraen en presenza dun campo magnético, pechando o circuíto.
O interruptor Reed pode substituír aos finais de carreira para detectar a posición dun elemento móbil, coa vantaxe de que non necesita ser empuxado fisicamente polo devandito elemento senón que pode detectar a proximidade sen contacto directo.




-Ópticos: 

Detectan a presenza dunha persoa ou dun obxecto que interrompen o feixe de luz que lle chega ao sensor.Os principais sensores ópticos son as fotorresistencias, as LDR.

 - Sensores de humidade

Baséanse en que a auga non é un material illante como o aire senón que ten unha condutividade eléctrica. Por-Ópticos: Detectan a presenza dunha persoa ou dun obxecto que interrompen o feixe de luz que lle chega ao sensor.Os principais sensores ópticos son as fotorresistencias, as LDR.

-Sensores de sonido

Mediante un difragma que ao moverse polas ondas sonoras, despraza a placa de un condensador facendo variar a súa capacidade.

Clasificación xeral.

Desde un punto de vista moi xeral os robots poden ser dos seguintes tipos:

Androides:
Os androides son dispositivos que se parecen e actúan como seres humanos. Os robots de hoxe en día veñen en todas as formas e tamaños, pero fóra dos robots que 

aparecen nas feiras e espectáculos, non se parecen ás persoas e por tanto non son androides. Actualmente, os androides reais só existen na imaxinación e nas películas de ficción.



Móbiles:

Os robots móbiles están provistos de patas, rodas ou orugas que os capacitan para 
desprazarse de acordo á súa programación. Elaboran a información que reciben a través dos 
seus propios sistemas de sensores e empréganse en determinado tipo de instalacións 
industriais, sobre todo para o transporte de mercadorías en cadeas de produción e 
almacéns. Tamén se utilizan robots deste tipo para a investigación en lugares de difícil 
acceso ou moi distantes, como é o caso da exploración espacial e das investigacións ou rescates submarinos.




Industriais:
os robots industriais son dispositivos mecánicos e electrónicos destinados a realizar de forma 
automática (sen a intervención humana) determinados procesos de fabricación ou 
manipulación. Os robots industriais, na actualidade, son con moito os máis 
frecuentemente atopados. Xapón e Estados Unidos lideran a fabricación e consumo de robots 
industriais sendo Xapón o número uno.
Os robots industriais xorden pola necesidade de:
- Fabricar produtos de maneira económica.
- Que os produtos sexan de calidade.
- Que dun mesmo produto póidanse elixir moitas opcións. 
Como exemplo, pensa nun automóbil, dun mesmo modelo, podes elixir, a cor, o 
número de portas, o tipo de lamias, con ou sen alerón e todas as opcións de acabado 
interior. Unha fábrica de coches, que constrúe cada día uns mil coches, cada un coas súas 
distintas opcións, necesita utilizar robots para que estes coches podámolos comprar a un 
prezo alcanzable e teñamos garantía do seu funcionamento..



Robots para próteses médicas:

Son as próteses robóticas e os recentes robots de asistencia en quirófano (como o robot cirurxián Dá Vinci)

Tema 1 Sociedade do Coñecemento: DOMOTICA

Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de Tema 1 Sociedade do Coñecemento: DOMOTICA.

• Campo de aplicación.
• Fines principais dos sistemas domóticos.
• Define os 3 sistemas denominados como domóticos.
• Pon exemplos de nodo, actuadores e dispositivos de entrada.
• Fai a táboa cos dispositivos dunha vivenda con grao de automatización normal, indicando funcionalidade e aplicación de cada un.

Campo de aplicación

 Esta Instrución establece os requisitos específicos da instalación dos sistemas de automatización, xestión técnica da enerxía e seguridade para vivendas e edificios, tamén coñecidos como sistemas domóticos.
O campo de aplicación comprende as instalacións daqueles sistemas que realizan unha función de automatización para diversos fins, como xestión da enerxía, control e accionamiento de receptores de forma centralizada ou remota, sistemas de emerxencia e seguridade en edificios, entre outros, con excepción daqueles sistemas independentes e instalados como tales, que poidan ser considerados no seu conxunto como aparellos, por exemplo, os sistemas automáticos de elevación de portas, persianas, toldos, peches comerciais, sistemas de regulación de climatización, redes privadas independentes para transmisión de datos exclusivamente e outros aparellos, que teñen requisitos específicos recollidos nas Directivas europeas aplicables conforme ao establecido no artigo 6 do Regulamento Electrotécnico para Baixa Tensión. Quedan excluídas tamén as instalacións de redes comúns de telecomunicacións no interior dos edificios e a instalación de equipos e sistemas de telecomunicacións aos que refírese o Regulamento de Infraestrutura Común de Telecomunicacións (I.C.T.), aprobado polo R.D. 279/1999. Igualmente están excluídos os sistemas de seguridade reglamentados polo Ministerio do Interior e Sistemas de Protección contra Incendios, reglamentados polo Ministerio de Fomento (NBE-CPI) e o Ministerio de Industria e Enerxía (RIPCI). Con todo, ás instalacións excluídas anteriormente, cando formen parte dun sistema máis complexo de automatización, xestión da enerxía ou seguridade de vivendas ou edificios, se aplicaranlles os requisitos da presente Instrución ademais os requisitos específicos regulamentarios correspondentes.

Fines principais dos sistemas domóticos. 

Os sistemas de automatización, xestión técnica da enerxía e seguridade para vivendas e edificios, coñécense internacionalmente como HBES (Home and Building Electronic Systems ou sistemas electrónicos para vivendas e edificios). Actualmente a norma que define os requisitos técnicos xenerais destes sistemas é ÚNEA-EN 50090-2-2. De modo xeral, a instalación destes sistemas coñécese como domótica e a instalación en edificios como inmótica, aínda que nesta guía utilízase o termo domótica para referirse aos dous, xa que é o termo máis amplamente empregado.
 Os sistemas domóticos realizan o control integrado de múltiples elementos dunha instalación cos fins principais de:
- Aumentar o confort, mediante a automatización de elementos da instalación. 
- A xestión técnica do a enerxía, por exemplo para o aforro ou a eficiencia enerxética.
- Garantir a seguridade das persoas, os animais e os bens.
- Permitir a comunicación do sistema con redes de telecomunicación externas.

Os sistemas denominados domoticos.

Exemplos de Sistemas de Automatización, Xestión da Enerxía e Seguridade para Vivendas e Edificios, denominados no ámbito desta guía como Sistemas domóticos, son:
1. Sistemas de automatización que controlan aparellos ou sistemas tales como iluminación, climatización, persianas e toldos, sistemas de rega, control de electrodomésticos, etc. Un sistema que controla a climatización, a apertura de persianas, a iluminación do local e a rega do xardín, que teña en conta as condicións meteorolóxicas presentes ou as súas previsións, mediante unha lóxica, considérase que é un sistema domótico, xa que recibe información de diferentes entradas, procésaa e decide o tipo de actuación sobre cada elemento controlado. 
Un reloxo-programador simple de aceso/apagado ou similar non se considera un sistema domótico en si mesmo xa que, aínda que emita unha orde de aceso ou apagado, non recibe información externa nin procesa ningunha información. Con todo, se o reloxo programador esta integrado nun sistema como o descrito no parágrafo anterior, considérase parte do sistema domótico.
2. Sistemas de xestión da enerxía que controlan ou secuencian o aceso de varios electrodomésticos, con obxecto de realizar un uso máis racional da enerxía, limitando a potencia máxima demandada ou adaptando o consumo a horarios nos que o prezo da enerxía é menor. Cando unha iluminación conta unicamente cun sensor de presenza para evitar que a luz permaneza acesa sen ocupación do local, non se considerará un sistema domótico en si mesmo, pero se estivese integrado nun sistema máis complexo debería considerarse como parte do sistema domótico.
3. Sistemas de seguridade que sirvan para a detección de intrusos, incendios, fugas de auga ou gas, disparos de proteccións eléctricas e xestión da súa reenganche, recibindo información dos distintos subsistemas e executando ordenes de aviso, corte de subministración, previamente establecidas.
Os diferentes subsistemas (central de detección de incendios, central antirrobo, etc.) ademais deberán cumprir as prescricións regulamentarias propias que lle sexan de aplicación individualmente. 

Exemplos de nodo, actuadores e dispositivos de entrada

- O nodo sería un computador ou un autómata que reciba sinais de sensores de temperatura,
humidade, luz, etc. e procese ditas sinais para dar ordes aos
sistemas que actúan sobre a climatización, a iluminación, as persianas ou o sistema de rega.
Así mesmo, podería estar conectada á rede de tecnoloxías da información (RTI)
para recibir información das previsións meteorolóxicas.
- Os actuadores serían o contactor que alimenta os motores das persianas, a
electroválvula do sistema de rega ou un regulador de intensidade de luz.
- Os dispositivos de entrada serían os medidores de temperatura ou humidade, as células fotoeléctricas, etc. que envían información ao nodo.

Táboa cos dispositivos dunha vivenda con grao de automatización normal

TEMA 1 (1ºBACH)

Google Sites
ACTIVIDADE 1

Crea unha táboa de 5x2. Na columna da esquerda irán os textos correspondentes os conceptos indicados mais abaixo (aprox 12 liñas en tamaño de letra 12). Na columna da dereita irán imaxes relacionadas descargadas de Internet nun tamaño proporcionado ó texto (o mesmo tamaño para todas as imaxes). Os conceptos (están definidos na pax 11 do libro e se trata de engadir información ata completar as 12 liñas necesarias) son os seguintes:

•     Sociedade de información. 
•     Sociedade do coñecemento.
•     Brecha dixital.
•     Alfabetización dixital.
•     Adición as novas tecnoloxías.

ACTIVIDADE 2

• Táboa en formato libre que incluia todos os conceptos da táboa 1 da páxina 13 do libro e unha imaxe de cada un deles. Os textos deben ser o do libro (non é necesario engadir nada).
  
  
  ACTIVIDADE 4
  
  Desenrola os seguintes conceptos da páxina 15 ca información do libro (non é necesario engadir nada máis) e busca 2 imaxes para ilustrar cada concepto. Compón un documento de 2 ou 3 páxinas.
  
  

  • DNIe.
  • Certificado dixital.

A miña música preferida.

Existen moitos estilos de música que me gustan, pero quero destacar a música máis urbana, en especial, o rap.
Dentro de este estilo de música prefiro os grupos máis ben antigos, destacando 'Violadores del verso' ou 'Kase O'.
Esta música consiste en recitar unha poesía pero cun ritmo de fondo ou 'base'. Este estilo de música creuse nos anos 70 en EEUU e no centro de europa, ainda que a mi gustame moito máis o rap español que no Americano, Frances, etc....
Dentro do rap español, este tivo varias etapas xa que nos seus inicios non era moi popular mentres que agora é un dos estilos mais populares entre os xóvenes da miña idade.
Para finalizar quero aclarar que a miña cancion favorita é 'Cantando' de Kase o e o meu álbum favorito é 'Jazz Magnetism' do mesmo cantante. A seguinte é unha fotografía da caratula do álbum anteriormente dito e deseguido unha de Violadores do Verso